- ఉమాబాల చుండూరు

ఆ రోజు ఆదివారం. అరవిందకి ఆదివారం ఇంకా ఎక్కువ పని. భర్తకి సెలవు. పిల్లలు చిన్నవాళ్లు. మూడో సంవత్సరం నిండుతున్న పాప, బాబుకి సంవత్సరంన్నర. భర్త శ్రీరామ్‌ ఆఫీస్‌కి వెళ్తేనే హాయిగా ఉంటుంది అరవిందకి. రోజూ తొమ్మిదికల్లా భర్తకి కేరేజ్‌ ఇచ్చి పంపిస్తే, సాయంత్రం ఆరింటికి ఇంటికి వస్తాడు. పిల్లలతో ఏదో అవస్థ పడినా... ప్రాణానికి ప్రశాంతత ఉంటుంది.
శ్రీరామ్‌ ఇంట్లో ఉంటే, ఇక్కడ పుల్లతీసి అక్కడ పెట్టడు. తాను ఆఫీసుకి వెళ్లి సంపాదించే మహారాజులా భావిస్తాడు. ఇంటికి వస్తే భార్య అగ్గగ్గలాడుతూ ఉండాలి. ఆఫీస్‌ నుండి రాగానే చేతిలో బ్యాగ్‌ తీసుకోవాలి. మంచినీళ్లు ఇవ్వాలి. తరువాత అతను ఫ్రెష్‌ అయ్యి కూర్చుంటే కాఫీగానీ టీగానీ ఇవ్వాలి. అతను సోఫాలో టీవీ ఆన్‌ చేసుకుని కూర్చుంటాడు.
ఇంక అరవింద రాత్రికి వంట పనులు చేసు కోవాలి పిల్లల్ని సముదాయించుకుంటూ. పిల్లలు గొడవ చేసినా ఏడ్చినా చిరాకు పడతాడు.
పెళ్లి అయ్యాకా, ‘అతని స్వభావం ఇదీ’ అని తెలిశాక అరవింద అతనికి అనుగుణంగా సర్దుకుపోవడం మొదలుపెట్టింది.
ఆదివారం అతను ఇంకా లేజీగా ఉంటాడు. దగ్గరుండి అన్నీ సమకూర్చాలి... బాత్‌ రూమ్‌లో టవల్‌ పెట్టడం దగ్గరనుండీ. చెడ్డవాడుకాదుగానీ, అతను పెరిగిన విధానమో ఏమో తను ‘మగవాడు’ అనే అహం ఉంటుంది. స్నేహంగా ఉండటం తెలీదో, ఇష్టం ఉండదో గానీ మొత్తానికి ఉండడు. వాళ్లమ్మకి నలుగురూ మగపిల్లలే. ఆడపిల్లల కష్టాలు తెలియకపోవడానికి అదీ ఒక కారణమేమో.
ఆదివారం ఆ హడావిడిలో ఉండగా, అరవింద తండ్రి వాళ్లింటికి వచ్చాడు. తండ్రిని చూసి ఉబ్బితబ్బిబ్బయిపోయింది అరవింద. ‘నాన్నగారూ’ అంటూ హాల్లోకి వచ్చింది.
‘‘అంతా బావున్నారా... అమ్మ ఎలా ఉంది. చెల్లీ తమ్ముడూ బాగున్నారా’’ అంటూ కుశల ప్రశ్నలు కురిపించింది.
‘‘ఆఁ ఆఁ అంతా బాగానే ఉన్నామమ్మా’’ అని కూర్చున్నారు ఆయన.
‘‘ఎలా ఉన్నారు అల్లుడుగారూ’’ అని పలకరించారు శ్రీరామ్‌ని.
‘‘బాగానే ఉన్నాను’’ అన్నాడు శ్రీరామ్‌ ముభావంగా.
‘‘ఈ రోజు మీరు కూడా ఇంట్లో ఉంటారు కదా అందరినీ చూసినట్లు ఉంటుందని వచ్చాను’’ అని సంజాయిషీ ఇచ్చినట్టు చెప్పారు ఆయన.
‘‘ఇప్పుడే వస్తాను నాన్నా’’ అని వంటింట్లోకి వెళ్లింది అరవింద. శ్రీరామ్‌కి 9 గంటలకల్లా టిఫిన్‌ చేయాలి. పని చేసుకుంటూ ‘నాన్నగారు ఎందుకొచ్చారబ్బా’ అనుకుంది మనసులో. ఫోన్‌ చేసి మాట్లాడుతూనే ఉంటుంది. ఇప్పుడు మల్కాజ్‌గిరి నుంచి కూకట్‌పల్లి రావాల్సిన అవసరం ఏమై ఉంటుంది అనుకుంది. తండ్రి మాటలు వినబడితే వంటింటి తలుపు దగ్గర నిలబడింది.
‘‘మీతో మాట్లాడదామని వచ్చాను బాబూ... అర్చనకి పెళ్లి కుదిరినట్టు మీకు తెలుసు కదా... ఒక లక్ష రూపాయలు అవసరం పడ్డాయి. మన శివాకి జాబ్‌ వచ్చింది కదా టీసీఎస్‌లో... వాడు చేరగానే నేను ఓ రెండు నెలల్లో ఇచ్చేస్తాను’’ అంటున్నారు ఆయన.
శ్రీరామ్‌ వెంటనే ‘‘నా దగ్గర లేవండీ... మొన్ననే మా నాన్నగారు కావాలంటే ఇచ్చేశాను’’ అంటున్నాడు.
అరవిందకి దుఃఖం వచ్చింది. మొన్న అమ్మ చెప్పింది... చెల్లెలి పెళ్లికి కొంచెం డబ్బు తక్కువయ్యింది అని. కానీ ఈ రోజు తన తండ్రి నిస్సహాయంగా తన ఇంటికి వచ్చి లేదనిపించుకోవడం చాలా బాధనిపించింది. శ్రీరామ్‌ తన దగ్గర ఉండీ లేవంటున్నాడని తెలుసు అరవిందకి. కానీ తను ఏం చేయగలదు.
ఇంతలో తండ్రి లేచి నిలబడి ‘‘సరే బాబూ... ఒకసారి అందరూ ఇంటికి వచ్చి వెళ్లండి. మీకు వీలవకపోతే అరవిందనూ, పిల్లలనైనా పంపించండి, ఓ నాలుగు రోజులు ఉండి వస్తారు. అమ్మా అరవిందా, వెళ్లొస్తానమ్మా’’ అన్నారు అక్కడే ఆడుకుంటున్న పిల్లల్ని దగ్గరకు తీసుకుంటూ.
అరవింద వంటింట్లోంచి బయటకి వచ్చి ‘‘టిఫిన్‌ అయిపోవచ్చింది నాన్నా... తిని వెళ్లండి’’ అంది.
‘‘వద్దమ్మా... వెళ్లొస్తా...’’ అని బయటకు నడిచారు. అరవింద తానూ వెనక వెళ్లింది గుమ్మం వరకూ. ఆయన కనపడేవరకూ అక్కడే నిలబడి చూసి లోపలికి వచ్చింది.
శ్రీరామ్‌ టీవీ చూస్తూనే ఉన్నాడు అభావంగా. అరవింద లోపలికి వెళ్లి పెసరట్లు ప్లేటులో పెట్టుకుని వచ్చి శ్రీరామ్‌కి ఇచ్చింది.
అది తీసుకుంటూ... ‘‘ఇంత పొద్దున్నే మీ నాన్నగారు వస్తేనే నాకు డౌట్‌ వచ్చింది ఇలాంటిదేదో ఉంటుందని. అల్లుడికి ఇవ్వాల్సింది పోయి అల్లుడినే అడగడం’’ అన్నాడు.
‘‘కొడుకు చదువు ఇంకా అవలేదు. అయ్యాకా ఉద్యోగం... ఉద్యోగం వచ్చాకా జీతం... ఏమో పరిస్థితులు ఎలా మారతాయో ఎవరికి తెలుసు’’ అన్నాడు.
‘‘మీరైతే లేవని బాగానే చెప్పారుగా’’ అంది అరవింద కొంచెం రోషంగా.
‘‘మరి చెప్పక... ఇక్కడేమన్నా నా దగ్గర రాశులు పోసి ఉన్నాయా ఇవ్వడానికి’’ అన్నాడు శ్రీరామ్‌.
అరవింద లోపలికి వెళ్లిపోయింది. ‘పౌరుషాలూ రోషాలకేమీ తక్కువలేదు’ అని గొణుక్కున్నాడు శ్రీరామ్‌.
ఆరోజు అలా ఏదోలా, భారంగా అరవిందకీ... ఎప్పటిలాగానే శ్రీరామ్‌కీ గడిచింది.

*     *    *

మర్నాడు భర్త ఆఫీస్‌కు వెళ్లగానే, పిల్లల్ని తీసుకుని దగ్గరలో ఉన్న గుడికి వెళ్లింది అరవింద దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకుని, కొంచెం సేపు ప్రశాంతంగా కూర్చుని వద్దామని.
గుడిలో దర్శనానంతరం అక్కడ మండపంలో కూర్చుంది పిల్లలు కింద ఆడుతుంటే చూస్తూ.
ఇంతలో ఎవరో ‘అరవిందా’ అని పిలిచినట్లయి పక్కకు చూసింది...
‘‘నేను అరవిందా కార్తీక్‌ని’’ అన్నాడు కార్తీక్‌చంద్ర. ‘‘నువ్వా కాదా అని డౌట్‌ వచ్చింది సుమా’’ అన్నాడు నవ్వుతూ.
అరవింద కూడా ఆశ్చర్యంగా చూసి నవ్వుతూ... ‘‘ఎన్ని ఏళ్లయింది నిన్ను చూసి. ఏం చేస్తున్నావు... ఎక్కడుంటున్నావు... ఇక్కడున్నావేంటీ’’ అంది ప్రశ్నల వర్షం కురిపిస్తూ.
కార్తీక్‌ అక్కడే కూర్చుంటూ ‘‘నేను ప్రస్తుతం హైదరాబాద్‌లోనే ఉంటున్నాను. ఇక్కడికి వచ్చి ఓ పది నెలలు అవుతోంది. ఢిల్లీ నుండి వచ్చాను ఇక్కడ జాబ్‌ వస్తే.
ఈ ఏరియాలో మా మామయ్య ఉంటాడు. ఈ మధ్య ఆయన ఆరోగ్యం బాలేదంటే చూసి పోదామని వచ్చాను. సరే తిరిగి వెళ్తుంటే ఈ గుడి కనిపించింది. ఒకసారి దర్శనం చేసుకుని వెళదాం అని వచ్చాను’’ అన్నాడు నవ్వుతూ.
‘‘ఇక నీ గురించి చెప్పు... మాస్టారూ మీ అమ్మగారూ ఎలా ఉన్నారు... శివా, అర్చన ఎలా ఉన్నారు’’ అని అడిగాడు.
‘‘నాన్నగారు రిటైర్‌ అయ్యి రెండేళ్లవుతోంది. శివ ఇంజినీరింగ్‌ ఫైనల్‌ ఇయర్‌ ఇక్కడే సి.బి.ఐ.టిలో. చెల్లెలు డిగ్రీ అయిపోయింది... పెళ్లి కుదిరింది... వచ్చే నెల పెళ్లి. మావారు కూడా సాఫ్ట్‌వేర్‌ ఇంజనీర్‌. నేను హౌస్‌వైఫ్‌ని. అరుగో నా పిల్లలు. ఇదీ నా జీవితం’’ అంది.
‘‘అదేంటి అరవిందా... అంత తెలివైన దానివి ఇలా హౌస్‌వైఫ్‌లా ఉండిపోవడం ఏంటి. మాథ్స్‌ ఎంత బాగా చేసేదానివి’’ అన్నాడు కార్తీక్‌.
ఇంటర్‌ చదువుతున్నప్పుడు కార్తీక్‌చంద్ర అరవిందా వాళ్ల నాన్నగారి దగ్గర ట్యూషన్‌కి వెళ్లేవాడు. అరవింద వాళ్ల నాన్నగారు కొంతమంది తెలివైన పేద విద్యార్థులకు చాలా తక్కువ ఫీజుతో ఐఐటి మాథ్స్‌కి కోచింగ్‌ ఇచ్చేవారు. అందులో కార్తీక్‌ ఒకడు.
అప్పుడు అరవింద కూడా ఇంటర్‌ ఫస్ట్‌ ఇయర్‌ చదివేది. తానూ పొద్దున్న లేచి కూర్చుని పిల్లలందరితో పాటూ నేర్చుకునేది. తరువాత కార్తీక్‌కి ఐఐటి ఢిల్లీలో సీట్‌ వచ్చింది. తరువాత ఇదే కలవడం.
అరవిందని ఇంజినీరింగ్‌ చదివించలేక బి.ఏస్సీ మాథమాటిక్స్‌ చదివించి పెళ్లి చేశారు. అరవింద నవ్వి ‘‘మా ఆర్థిక పరిస్థితుల్ని బట్టే నా చదువు. నా తరువాత ఇంకా ఇద్దరున్నారని నేను అడ్జస్ట్‌ అవాల్సి వచ్చింది.
నా పెళ్లికి బాగానే ఖర్చు అయ్యింది.  నాన్నగారి పెన్షన్‌మీదా, ఇంటిలో ఒక వాటా అద్దెమీదా సాగుతోంది వాళ్ల సంసారం. నాన్నగారు మాథ్స్‌ ఒక్కటీ చెప్పగలరు. ఆ ఒక్క సబ్జెక్ట్‌కీ ఇప్పుడు పిల్లలు రావడం లేదు కార్తీక్‌. మన అప్పటిలా కాదు. అన్నీ ఒకచోట చెప్పే దగ్గరకి వెళ్తున్నారు.
శివాకి కూడా నాన్నగారు ఇంజినీరింగ్‌ చదివించడానికి లోన్‌ తీసుకున్నారు. వాడికి లక్కీగా క్యాంపస్‌ ఇంటర్వ్యూలో జాబ్‌ వచ్చింది. ఇంకో మూడు నెలలైతే వాడు జాబ్‌లో జాయిన్‌ అవుతాడు. నాన్నగారికి హెల్ప్‌ అవుతాడు అనిపిస్తోంది’’ అరవింద ఆగింది.
‘‘మాస్టారికి ఇప్పుడు బాగా ఇబ్బందిగా ఉందా అరవిందా’’ అన్నాడు కార్తీక్‌.
‘‘అంటే... చెల్లి పెళ్లి దగ్గరపడుతోంది. నీకు తెలుసు కదా... ఆడపిల్ల పెళ్లి అంటే ఎన్ని ఖర్చులు ఉంటాయో. పెళ్లికి కొంత తక్కువ పడింది. దానికి ఆయన కొంచెం ఆందోళన పడుతున్నారు.
నాకు అనిపిస్తూ ఉంటుంది చంద్రా... నేను మగపిల్లాడినై ఉంటే... ఏదో విధంగా నాన్నగారికి సహాయపడేదాన్ని. కంప్యూటర్‌ కోర్సెస్‌ ఏవో కొన్ని నేర్చుకుంటే నాకు ఇప్పుడూ ఉద్యోగం వస్తుంది. కానీ మా ఆయనకి నేను ఉద్యోగం చేయడం ఇష్టం ఉండదు. ఆయనతో ఘర్షణ పడి నేను ఎలా జాబ్‌ చేయగలను చెప్పు. నాన్నగారికి బోలెడు సమస్యలు ఇప్పటికే. మళ్లీ నేనో సమస్య కాకూడదు అని సర్దుకుపోతూ ఉన్నాను. ఏంటో నా ఫీలింగ్స్‌ ఎవరికీ చెప్పుకునే దారిలేక... నువ్వు అడగగానే నా బాధలు అన్నీ చెప్పేశాను. ఏమీ అనుకోకు. నీ గురించి చెప్పు’’ అంది అరవింద.

‘‘నేను ఢిల్లీ ఐఐటిలో చదువు అయ్యాకా... అక్కడే ఎం.టెక్‌ చేశాను. యుఎస్‌ ఆఫర్స్‌ వచ్చినా వెళ్లలేదు. అమ్మా, నాన్నగారిని వదిలి వెళ్లాలనిపించలేదు. అక్కకి పెళ్లయిపోయింది. నాకూ అయింది... తను డాక్టర్‌. అందరం ఇక్కడే కలిసి ఉంటున్నాం’’ అన్నాడు. ‘‘చాలా సంతోషం కార్తీక్‌. నాన్నగారికి చెప్తా... సంతోషిస్తారు’’ అంది.
‘‘లేదు లేదు నేనే వెళ్తాను. వెళ్లి సర్‌ప్రైజ్‌ ఇస్తా. నువ్వు చెప్పకు’’ అన్నాడు నవ్వుతూ. ‘‘మాస్టారి ఫోన్‌ నంబర్‌ ఇవ్వు... అలాగే అడ్రస్‌ కూడా. నీ ఫోన్‌ నంబర్‌ కూడా ఇవ్వు’’ అన్నాడు. అరవింద అన్ని డీటైల్స్‌ ఇచ్చింది. అరవింద ఫోన్‌ నంబరు చూసి ‘‘అదేంటీ నువ్వు లాండ్‌ లైన్‌ నంబర్‌ ఇచ్చావు’’ అన్నాడు.
‘‘నాకు సెల్‌ఫోన్‌ లేదు’’ అంది నవ్వుతూ.
అరవింద పరిస్థితి అర్థమవుతోంది అతనికి.
‘‘మీ హజ్బెండ్‌ ఎక్కడ పనిచేస్తారు...?’’ అని అడిగాడు.
అరవింద కంపెనీ పేరు చెప్పగానే, అతని భ్రుకుటి ముడి పడింది... ‘‘పేరేంటి’’ అన్నాడు.
పేరు చెప్పగానే ‘ఐసీ’ అన్నాడు.
‘‘సరే అరవిందా... నిన్ను ఈ విధంగా కలవడం నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. నిన్ను ఇంటి దగ్గర డ్రాప్‌ చేసి వెళ్తాను రా’’ అన్నాడు కార్తీక్‌.
‘‘వద్దు కార్తీక్‌, ఇక్కడికి దగ్గరే మా ఇల్లు. వాకబుల్‌ డిస్టెన్స్‌. నువ్వు వెళ్లిపో. నేను వెళ్తానులే’’ అంది అరవింద.
‘‘సరే మరి... నువ్వేం వర్రీ అవకు. అన్ని సమస్యలూ సర్దుకుంటాయి’’ అన్నాడు. పిల్లలిద్దరినీ కాసేపు ఎత్తుకుని... ముద్దు చేసి తను బయలుదేరాడు కార్తీక్‌చంద్ర.

*     *    *

రెండు రోజుల తరువాత శ్రీరామ్‌ ఆఫీస్‌ నుండి వచ్చి... ‘అరవిందా అరవిందా...’ అని హడావిడిగా పిలిచి, ‘‘నువ్వు చెప్పలేదేంటి ఎప్పుడూ నాకు’’ అన్నాడు అరవింద చేతులు పట్టి ఊపుతూ.
‘‘ఏంటి’’ అంది ఆయోమయంగా అరవింద.
‘‘అదే మా సీనియర్‌ ప్రాజెక్ట్‌ మేనేజర్‌- మీ అందరికీ తెలుసని’’ అన్నాడు ఎగ్జయిటింగ్‌గా.
‘‘ఎవరి గురించి చెప్తున్నారు’’ అంది.
‘‘అదే కార్తీక్‌చంద్రగారి గురించి. ఆయన కింద మేం వందమందిమి పనిచేస్తాం. మా అందరికీ బాస్‌ ఆయన. ఆయన మామయ్యగారి దగ్గరే చదువుకున్నారట కదా. నిన్నూ అర్చననీ తన సిస్టర్స్‌ అన్నారు’’ అన్నాడు.
‘‘మీరు నిదానంగా చెప్పండి. నాకు ఏమీ అర్థం కావడం లేదు. కార్తీక్‌చంద్ర మా ఇంటికి వచ్చి నాన్నగారి దగ్గర చదువుకున్నాడు. అది తెలుసు నాకు అంతే. తను మీ బాస్‌ అని నాకు తెలియదు’’ అంది అరవింద సిన్సియర్‌గా.
‘‘కూర్చో చెప్తా’’ అన్నాడు శ్రీరామ్‌.
‘‘ఇవాళ ఆఫీస్‌కి వెళ్లిన గంటకి కార్తీక్‌చంద్రగారి నుండి కాల్‌ వచ్చింది. నేను ప్రాజెక్ట్‌ గురించి అడుగుతారేమో అని వెళ్లాను. చూస్తే అక్కడ ఆయన క్యాబిన్‌లో మీ నాన్నగారు ఉన్నారు. నేను షాక్‌ అయి ఉండగా... ఆయన ‘ఇతనేనా మాస్టారూ’ అని అడిగారు నన్ను చూపించి. మామయ్యగారు అవునన్నారు. అప్పుడు చెప్పారు ఆయన...
‘శ్రీరామ్‌... ఈయన మా మధుసూదన్‌ మాస్టారు. ఈయన వల్లనే నాకు ఐఐటిలో సీట్‌ వచ్చింది. నా ఈ పొజిషన్‌కి మాస్టారే కారణం. నాకు ఒక వారం క్రితమే తెలిసింది ఈయన ఆచూకీ. ఈరోజు మన ఆఫీస్‌ చూపిద్దామని తీసుకొచ్చాను. ఇప్పుడు చెప్పారు మా అల్లుడు కూడా ఈ ఆఫీసులోనే పని చేస్తాడని. పేరడిగి నిన్ను పిలిపించాను. అయితే నువ్వు మా అరవింద హజ్బెండ్‌వి అన్నమాట. నాకు అరవిందా, అర్చనలు దేవుడిచ్చిన చెల్లెళ్లు’ అన్నారు.
‘మాస్టారూ... అరవింద ఆ రోజుల్లో మాకంటే చిన్నదైనా మా అందరితో సమానంగా మాథ్స్‌ చేసేది. తరువాత ఏం చదివింది’ అని అడిగారు. మామయ్యగారు చెప్పారు నీ గురించి.
‘ఏంటి మాస్టారూ అంత తెలివైన అమ్మాయిని ఇంకా చదివించకపోయారా’ అన్నారు. మీ అందరి గురించీ ఎంత గొప్పగా చెప్పారో.
తరువాత నేను నా సీట్‌కి వెళ్లిపోయాను. మామయ్యగారిని ఒక అరగంట తర్వాత, తన కార్‌లో డ్రైవర్‌నిచ్చి ఇంటికి పంపించారు’’ అన్నాడు శ్రీరామ్‌.
‘అవునా... ఇంత జరిగిందా’ అనుకుంది మనసులో అరవింద.
ఆరోజు తన భర్త చేసే ఆఫీస్‌ పేరు చెప్పగానే కార్తీక్‌ మొహంలో వచ్చిన మార్పులు గుర్తొచ్చాయి అరవిందకి.
అందుకా ఇంత మార్పు శ్రీరామ్‌లో అనుకుంది.
‘‘ఈ రోజు రాత్రి వంట చెయ్యకు బయట భోజనం చేద్దాం’’ అన్నాడు.
‘‘నేను వంట చేసేశాను. తరువాత ఎప్పుడైనా వెళదాం లెండి’’ అంది.
ఉరుముల్లేని వర్షంలా ఉంది శ్రీరామ్‌ తనమీద చూపిస్తున్న ప్రేమ... అనుకుంది మనసులో. ఎక్కడా సంతోషంగా అనిపించలేదు. కానీ శ్రీరామ్‌ ప్రవర్తనలో మార్పు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తోంది.
మర్నాడు శ్రీరామ్‌ ఆఫీస్‌కి వెళ్లగానే ఇంటికి ఫోన్‌ చేసింది అరవింద. ‘‘డబ్బు విషయం ఏమయింది నాన్నగారూ’’ అని అడిగింది.
ఆయన చెప్పారు... ‘‘రెండు రోజుల క్రితం కార్తీక్‌ వచ్చాడమ్మా తన భార్యను తీసుకుని మనింటికి. నేను ఆశ్చర్యపోయాను. ఇక్కడే మీ ఆయన చేసే కంపెనీలోనే చాలా పెద్ద పోస్ట్‌లో ఉన్నాడు. భార్య అపోలోలో గైనకాలజిస్ట్‌ అట. మమ్మల్నందరినీ భార్యకి పరిచయం చేశాడు. నా వలనే తను పైకి వచ్చానని భార్యకి చెప్పాడు. ఆ అమ్మాయి కూడా నవ్వుతూ చాలా విధేయతగా ఉంది. మన అందరి వివరాలూ తెలుసుకున్నాడు.
తమ్ముడు జాయిన్‌ అవబోయే ఆఫీస్‌ గురించి... అన్ని వివరాలూ తెలుసుకున్నాడు. మీ అమ్మకీ నాకూ బట్టలు పెట్టి కాళ్లకు దణ్ణం పెట్టాడు. ఈ రోజుల్లో అంత గుర్తు పెట్టుకుని రావడం చాలా అరుదు. నువ్వు కలిశావని చెప్పాడు. అర్చన పెళ్లికి వస్తానన్నాడు. అమ్మా... ఇంకో గొప్ప విషయం... 3 లక్షలకు చెక్కు ఇచ్చి... ‘మాస్టారూ ఇది అప్పుగానే ఇస్తున్నాను... మీ అభిమానం తెలుసు నాకు... శివ ఉద్యోగంలో సెటిల్‌ అయ్యాకా నిదానంగా నాకు తీర్చవచ్చు’ అన్నాడు. తమ్ముడితో... ‘శివా... ఇది నీ బాధ్యత. నాన్నగారిది కాదు. అలా అని నీకు బరువూ, బంధనం కాదు’ అని, ‘ఒక కొడుకుగా చెల్లెలి పెళ్లికి సాయం అనుకోండి మాస్టారూ... వద్దనద్దు’ అన్నాడు.
‘ఇంకెక్కడా డబ్బుకి ప్రయత్నించకండి’ అని కూడా అన్నాడు. కాదనలేకపోయాను... నిజంగా ఇప్పుడు అవసరమే కదా.
వెళ్తూ... ‘రేపు కారు పంపిస్తాను ఇంటికి. మీరు అందులో మా ఆఫీస్‌కి రండి’ అన్నాడు.
అలా అల్లుడిగారి ఆఫీస్‌కి వెళ్లాను. మిగిలిన సంగతి నీకు తెలిసిందే. మాటల్లో అల్లుడుగారి గురించి చెప్పాడు. శ్రీరామ్‌ తెలివైన వాడట... పని బాగా చేస్తాడట. ‘మిగిలిన విషయాలు కూడా అన్నీ సర్దుకుంటాయి చూడండి మాస్టారూ’ అన్నాడు.
నిజంగా దేవుడి లీల కాకపోతే... ఇలా సహాయం నాకు దొరుకుతుంది అనుకోలేదు. ఇక నిశ్చింతగా అర్చన పెళ్లి జరుగుతుంది అని నమ్మకం కలిగింది’’ అన్నారు ఆయన.
‘‘చాలా సంతోషం నాన్నా... నేను ఏమీ చెయ్య లేకపోయానే అని చాలా మధనపడుతున్నాను. మీ మంచితనమే మిమ్మల్ని కాపాడుతుంది, ఉంటాను మరి’’ అని ఫోన్‌ పెట్టేసింది.

*     *    *

సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చాడు శ్రీరామ్‌. చేతిలో ఏదో పాకెట్‌ ఉంది.
అతను ఫ్రెష్‌ అయ్యాకా... కూర్చుని ‘‘అరవిందా... వంటింట్లో స్టవ్‌ ఆఫ్‌ చేసి ఒకసారి రా’’ అన్నాడు. అరవింద అలాగే వచ్చింది.
‘‘కూర్చో’’ అన్నాడు. మాట్లాడకుండా కూర్చుంది. లేచి, కింద అరవింద కాళ్ల దగ్గర కూర్చున్నాడు... ‘‘అయ్యో అదేంటి’’ అంది అరవింద కంగారుగా.
‘‘పర్లేదు... నే చెప్పేది విను. నువ్వు మనసులో ఏమనుకుంటున్నావో నాకు తెలుసు. కార్తీక్‌ చంద్ర మీకు తెలుసు అన్నప్పటి నుండీ నాలో మార్పు ఏదో వచ్చిందనుకుంటున్నావు.
నిజమే. అయితే అది నా స్వార్ధంతో వచ్చిన మార్పు కాదు. అతని వలన నాకు కెరీర్‌ పరంగా లాభాలు ఉంటాయని కాదు.
నేనూ రెండు రోజులనుండీ ఆలోచిస్తున్నాను. నేను ఒకలాంటి వాతావరణంలో పెరిగాను. నాన్నగారు ఎప్పుడూ అమ్మమీద అధికారం చెలాయించేవారు. అమ్మ నాన్నగారంటే భయ పడుతూ అగ్గగ్గలాడుతూ ఉండేది. అది తప్పని మాకు తెలీదు. తరువాత ముగ్గురు వదినలు వచ్చారు. వాళ్లనీ అన్నయ్యలు అలాగే చూసేవారు. అదే పద్ధతి అనుకున్నాను నేనూ. మగవాడికి అహం ఉండాలన్నట్టు ఉండేవారు నాన్నగారు...
మీ నాన్నగారికి మొన్న నేను లక్ష రూపాయలు ఇవ్వలేదు. ఎందుకంటే నాకు అంతవరకూ ఆయనంటే చిన్న చూపు. మీ శివాకి అపాయింట్‌మెంట్‌ క్యాన్సిల్‌ అయితే ఎలా ఇస్తారు తిరిగి అన్న ఆలోచన.
అంతేగానీ ‘నా భార్యకి తండ్రి... ఆయనకి ప్రస్తుతం నేను తప్ప ఎవరు సహాయం చేస్తారు’ అన్న ఆలోచన లేదు నాకు.

ఇప్పుడు వస్తూ మీ నాన్నగారికి ఫోన్‌ చేసి... ఇప్పుడు ఇస్తాను లక్ష రూపాయలు అంటే... ఆయన ఎంతో మర్యాదగా చెప్పారు. కార్తీక్‌చంద్ర 3 లక్షలు తను అడగకుండానే ఇచ్చాడని... అవసరమైతే తప్పకుండా తీసుకుంటా ఏమీ అనుకోవద్దు... అని.
నాకు మెత్తగా చెంపమీద కొట్టినట్టే అయింది. నాకు సొంత మామగారి మీద లేని నమ్మకం అతనికి ఉంది కదా అనిపించింది. కార్తీక్‌చంద్ర నా బాస్‌ అయినందువలన, నేను ఇప్పుడు ఆయనకి హెల్ప్‌ చేస్తాను అన్నాననీ మామయ్య గారు అనుకుని ఉండొచ్చు. కానీ కారణం అది కాదు. అంత పెద్ద పోస్ట్‌లో ఉన్న కార్తీక్‌చంద్ర లోని వినయం, విధేయత, ఒద్దిక చూశాక ఆశ్చర్యం వేసింది. అతని ముందు నేను అన్ని విధాలా తక్కువే. అయినా ఎంత అహం నాలో...?
తన శిష్యులు అంత పెద్ద హోదాలో ఉన్నా మీ నాన్నగారిలో ఎంత నిరాడంబరత..? కార్తీక్‌ చంద్ర ఇప్పటికీ తన ఉన్నతికి కారణమైన మీ నాన్నగారిని మరచిపోకుండా గుర్తుపెట్టుకోవడం... ఎంత డౌన్‌ టూ ఎర్త్‌ ఉన్నాడు అతను.
అసలు నువ్వు ఎంత తెలివైనదానివి... ఆ విషయం కార్తీక్‌చంద్ర చెప్పేవరకూ నాకు తెలీదంటే... నేను ఎంత మూర్ఖుణ్ణి. నా దగ్గర ఉన్న విలువైన వజ్రం విలువ ఎవరో చెప్తే కానీ తెలుసుకోలేకపోయానే అన్న బాధ నన్ను తొలిచేస్తోంది.
అతనితో సమానంగా మాథ్స్‌ చేసేదానివంటే... నిన్ను మీ నాన్నగారు స్థోమత లేక చదివించ లేదుగానీ చదివించి ఉంటే ఇలా నా భార్యగా ఒక సామాన్య గృహిణిలా ఉండేదానివా... ఎక్కడో ఉండేదానివి... లక్షల్లో జీతం తీసుకుంటూ.
మీరంతా చాలా గొప్పవాళ్లు... పరిస్థితులకి అనుగుణంగా సర్దుకుని బతుకుతున్నారు, అంతే.
కార్తీక్‌చంద్ర ఈ ఆఫీస్‌లోనే శాశ్వతంగా ఉండడు. అలాంటివాళ్లు ఎదుగుతూనే ఉంటారు. కానీ నాలో మంచి మార్పు అంటూ వస్తే అతనే కారణం. అతని గతం నాకు తెలియకపోతే నేను మారేవాడినే కాదు.
ఇది నిజంగా సహజంగా నాలో నా ఆలోచనల్లో వచ్చిన మార్పు. స్వార్ధంతో వచ్చింది కాదు... నన్ను నమ్ము.
నేను బాగా ఆలోచించాను విందా. నేనో నిశ్చయానికి వచ్చాను. మనం మీ నాన్నగారి ఇంటికి దగ్గరలో ఇల్లు తీసుకుని వెళ్లిపోదాం. మన చైత్రని ఈ సంవత్సరంలో నర్సరీలో ఎలాగూ వేయాలి. నువ్వు వేద్‌ని అత్తయ్యగారి దగ్గర వదిలి నీ కిష్టమైన చదువు చదువుకో. నువ్వు టీచర్‌ కావాలంటే బి.ఇడి చదువు. లేకపోతే నీకేది ఇష్టమైతే అది. నువ్వు కూడా జాబ్‌ చేద్దువుగానీ. నువ్వు కూడా ఆర్థికంగా నిలదొక్కుకుంటే... నువ్వూ మీ పేరెంట్స్‌కి సహాయం చేయొచ్చు. నువ్వు ఇలా ఇంటికి పరిమితం అయిపోకూడదు అరవిందా. నన్ను క్షమించు’’ అంటూ అరవింద ఒడిలో తల పెట్టుకున్నాడు.
తన చేతిలో ఉన్న పాకెట్‌ అరవింద చేతికిస్తూ ‘‘ఇది మార్కెట్‌లోకి వచ్చిన లేటెస్ట్‌ మోడల్‌ మొబైల్‌ ఫోను... అన్నీ మరిచిపోయి ఇది తీసుకో’’ అన్నాడు.
అరవింద కళ్లనుండి కారుతున్న నీళ్లు తుడుచుకుంటూ... ‘‘మనలో ఒకళ్లనొకళ్లు క్షమించుకోవడాలు లేవు. నన్ను అర్థం చేసుకున్నారు అంతే చాలు’’ అంది నవ్వుతూ.
‘మా జీవితాల్లోకి నిజంగా కార్తీక చంద్రుడిలా వచ్చి చల్లని వెలుగుని నింపావు కదా కార్తీక్‌’ అనుకుంది మనసులో.
తల్లిదండ్రులని అలా ఎప్పుడూ చూడని పిల్లలు ఏం జరుగుతుందో అన్నట్టు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ దగ్గరికి వచ్చారు.
అరవింద తన రెండు చేతులతో ముగ్గురినీ ఒకేసారి దగ్గరకు తీసుకుంది.