బామ్మ బాట.. పత్రిక రాత

ఆదర్శం

‘ఖాళీలను పూరించండి..’ చదువుకునే రోజుల్లో అందరూ చేసిన పనే! కచ్చితమైన సమాధానం తెలిస్తే తప్ప దానిని నింపలేం. జవాబు తప్పయితే అరమార్కు తగ్గుతుందంతే!!
అదే ఖాళీలు జీవితంలో ఎదురైతే..? సమాధానం దొరక్కపోతే! ఆద్యంతం ఆనందించాల్సిన జీవితంలో ఎన్నో ఏళ్లు స్తబ్ధుగా దొర్లిపోతాయి. సరైన జవాబు దొరకబుచ్చుకుంటే.. జీవితం పరిపూర్ణం అవుతుంది. ఈ ఖాళీలు నింపడానికి ఎనభై ఏళ్ల జ్ఞానప్రసూన అద్భుతమైన సమాధానాలను ఎంచుకున్నారు. త్రైమాసిక పత్రికను చేతిరాతతో తెస్తున్నారు. బొమ్మలు గీస్తున్నారు. కళాకృతులు సృష్టిస్తున్నారు.
33 ఏళ్ల కిందట జ్ఞానప్రసూన వయసు 47 ఏళ్లు. దిల్లీలో నివాసం. ఆఫీస్‌కెళ్లే భర్త, కాలేజీలకు వెళ్లే పిల్లలు. సాధారణ మధ్యతరగతి గృహిణికి ఎదురయ్యే సవాళ్లన్నీ ఆమెకూ ఉన్నాయి. ఇవి చాలవన్నట్టు కొత్త బరువును బాధ్యతగా భుజానికెత్తున్నారు. ‘మందాకిని’ అనే పేరుతో ఓ త్రైమాసిక పత్రికను ప్రారంభించారు. ప్రింటింగ్‌ ప్రెస్‌లో కాపీలకు కాపీలు అచ్చేయించి అమ్మేసేది కాదిది. ఆమే తన స్వహస్తాలతో రాసి రూపొందించేదా పత్రికని. కథలు, కథానికలు, వ్యాసాలు, గేయాలతో మంచి కదంబంలా ఉండేలా చూసేవారు. ఏళ్లు గడిచిపోయాయి. నడివయసు మహిళ బామ్మయింది. మునిమనవడితో ఆడుకునేంత వృద్ధురాలైంది. ఇప్పటికీ ఆ త్రైమాసిక పత్రిక విజయవంతంగా వస్తోంది. అక్షరాలు కాస్త వంకర్లు పోయినా.. పత్రిక స్థాయి తగ్గలేదు. వయసు కారణంగా ఒకనెల అటూఇటూ అయినా.. పత్రికంతా పక్కాగా రాస్తారామె. ఆ సంచికకు రచనలు పంపిన కవులను ఇంటికి పిలిపించి వారందరికీ జిరాక్స్‌ ప్రతులను ఇచ్చి.. దానిని చదివించి.. అతిథి మర్యాదలు చేసి మరీ పంపిస్తున్నారు. ఈ క్రతువునంతా ఆద్యంతం ఆనందంగా నిర్వహించడం ఆమెలో తరగని ఉత్సాహానికి నిదర్శనం.

సాహితీ వాహిని
ఈ వయసులో ఎందుకివన్నీ అని అడిగితే.. ‘మందాకిని అంటే మందరంగా సాగిపోయే గంగ. అది జీవనది. నాదీ అంతే.. ఇది సాహితీ వాహిని’ అని చెబుతారు. తెలుగు భాషపై జ్ఞానప్రసూనకు ఇంత మమకారం ఏర్పడటానికి కారణం వాళ్ల నాన్న రావూరు వెంకట సత్యనారాయణే. కృష్ణాప్రతికలో పనిచేసేవారు. సినీరంగంలోనూ తనదైన ముద్రవేశారు. తండ్రి రచనలు, మహామహుల పుస్తకాలన్నీ చదవడంతో సాహిత్యంపై మక్కువ ఏర్పడింది. ఆమె బాల్యమంతా మచిలీపట్నంలో సాగింది. బడికి పోయింది మూడేళ్లే. చదివింది మాత్రం ఆరోతరగతి దాకా. ప్రైవేట్‌లో బీఏ, హిందీ ప్రవీణ పరీక్షలు రాశారు. ‘1956లో రామేశ్వరరావుతో నాకు వివాహమైంది. హిందీ ఉపాధ్యాయురాలిగా కొనేళ్లు పనిచేశాను. చిన్నప్పటి నుంచీ తెలుగుపై మమకారం ఉండటంతో.. లిఖిత పత్రిక తేవాలనే ఆలోచన వచ్చిందం’టారు జ్ఞానప్రసూన.
బ్లాగుల్లోనూ భళా..
ఆమె జీవితం పత్రిక ఒక్కదానితోనే ముడిపడలేదు. మరెన్నో విశేషాలను మూటగట్టుకుంది. అమెరికాలో ఉన్న పిల్లల దగ్గరికి వెళ్లినప్పుడు కంప్యూటర్‌ అంటే ఏంటో తెలుసుకుంది. అక్కడి నుంచి వచ్చేలోపు దానిని ఎలా ఆపరేట్‌ చేయాలో నేర్చుకుంది. ల్యాప్‌టాప్‌ ముందేసుకొని బ్లాగ్‌లు రాసేయడం మొదలుపెట్టింది. ‘మొదట్లో కంప్యూటర్‌లో పాటలు పెట్టడమూ వచ్చేది కాదు. నేను అనుకున్న నాలుగు తెలుగు మాటలు ఆంగ్లలిపిలో ఏదో టైప్‌ చేసేదాన్ని. తర్వాత తెలుగు లిపి టైప్‌ చేయడం అలవాటైంద’ని చెప్పుకొచ్చారు జ్ఞానప్రసూన. కంప్యూటర్‌తో నెయ్యం కుదిరినా.. మందాకినిని మాత్రం లిఖిత పూర్వకంగానే తెస్తున్నారు. మొదట్లో ఎవ్రీడే సురిచి పేరుతో ఓ బ్లాగ్‌ రాసేవారు. కొన్నాళ్లకు తన తండ్రి రచనలకు ప్రచారం కల్పించే లక్ష్యంతో రావూరు రచనలు అనే బ్లాగ్‌ రాస్తున్నారు. ఆధ్యాత్మిక విశేషాలను పంచుకోవడానికి గుడిగంటలు అనే బ్లాగ్‌ నిర్వహిస్తున్నారు. ఇందులో తెలుగు పద్యాలు, ఆధ్యాత్మిక శ్లోకాలు రాస్తుంటారు. సత్యనారాయణ వ్రతాన్ని పాటగా రాసి బ్లాగ్‌లో ఉంచారు. ఇవన్నీ చేసినప్పుడు ఈ బామ్మ వయసు ఎంతో తెలుసా? అచ్చంగా 72 వసంతాలు.

కుంచె పట్టి..
ఇన్ని చేసినా రోజులో చాలా భాగం ఖాళీగా ఉందనుకున్నారామె. ఈసారి దానిని రంగులతో నింపాలనుకున్నారు. అనుకుందే తడవుగా సిరి ఆర్ట్స్‌ అకాడమీలో చేరారు. కుంచెపట్టి చకచకా బొమ్మలు దిద్దారు. మూడు కోర్సులు చేశారు. ఏడాది తిరిగేసరికి అందమైన ఆయిల్‌ పెయింటింగ్స్‌ వేయడం మొదలుపెట్టారు. ఆశ్చర్యకరమైన రీతిలో శాండ్‌ పెయింటింగ్స్‌ వేస్తున్నారు. బొమ్మలు నేర్చుకునేటప్పుడు ఈ బామ్మ వయసు 78 ఏళ్లు. ఇంకెప్పుడైనా తీరిక దొరికితే పనికిరాని వస్తువులతో కళాకృతులు తీర్చిదిద్దుతారు. ఆధ్యాత్మిక పత్రికలకు హిందీ వ్యాసాలను తెలుగులోకి అనువదించి పంపుతారు. ఇన్నేసి పనులు ఎలా చేయగలుగుతున్నారని అడిగితే.. ‘ఓ వయసు దాటాక జీవితంలో క్షణాలన్నీ ఖాళీగా ఉంటాయి. వాటిని ఏదో ఒక పనితో పూరించాలి. అలాగే చేతులు కట్టుకొని కూర్చుంటే అరవైలోనే తొంభై ఏళ్లు వస్తాయి. శరీరం సహకరించినంత కాలం అలుపును ఆశ్రయించొద్ద’ని చెబుతున్న ఈ బామ్మ మలిసంజెలోనూ మరపురాని మలుపులు చూడొచ్చని నిరూపిస్తున్నారు.
ఆపాత మధురాలు..
‘‘మా మందాకినిలో ఇజాలకు చోటిచ్చేదాన్ని కాదు. సంస్కృతి, లలితకళలకే ప్రాధాన్యం ఉండేది. పురాణం సుబ్రహ్మణ్యశాస్త్రి, జరుక్‌ శాస్త్రి, మా నాన్న ఇలా ఆ తరం కవుల రచనలు కూడా క్రమం తప్పకుండా ఇస్తుండేదాన్ని. మా నాన్న గురించి, అమ్మ గురించి ప్రత్యేక సంచికలు తీసుకొచ్చాను. హృద్యమైన సాహిత్యం, సామాజిక విలువలు, సున్నితమైన హాస్యం ఉండేలా చూసేదాన్ని.’’
దూరాన్ని మింగేస్తోంది
‘‘మా అబ్బాయి ఐపాడ్‌ కొనిచ్చాడు. అందులో గేమ్స్‌ యాప్‌, నెట్‌ఫ్లిక్స్‌, యూట్యూబ్‌, విష్ణు సహస్రనామాలకో యాప్‌ ఇలా రకరకాలు ఇన్‌స్టాల్‌ చేసి ఇచ్చాడు. నా పనులన్నీ అయిపోయాక.. కాసేపు ఐపాడ్‌తో కాలక్షేపం చేస్తా. పిల్లలకు వీడియోకాల్‌ చేస్తా. సాంకేతిక పరిజ్ఞానం దూరాన్ని మింగేసింది. క్షణాల్లో కావాల్సినవారి క్షేమ సమాచారం తెలిసిపోతుంది.’’

Tags :

మరిన్ని

జిల్లా వార్తలు

వారెవ్వా! చదువు సుఖీభవ ఈ-నాడు మకరందం రయ్.. రయ్ సిరి విజేత ఈ తరం హాయ్! ఆహా హాయ్ బుజ్జీ స్థిరాస్తి రుచులు విహారి