ల్యాబ్‌లో శాస్త్రవేత్త... బస్తీలో చదువులమ్మ!

మీ పిల్లలు ఏం చదువుతున్నారంటే... ఠక్కున చెప్పేస్తాం! కానీ ఆమెను అడిగితే మాత్రం... సమాధానం చెప్పడానికి చాలా సమయం పడుతుంది. ఎందుకంటే.. ఆమె అంతమంది పిల్లలను చదివిస్తోంది మరి... ఈ యువ శాస్త్రవేత్త వీధి బాలలను తన పిల్లలనుకుంది. వారి ఆలనా పాలనా మాత్రమే కాదు చదువు బాధ్యతనూ భుజానికెత్తుకుంది.
పేరు... యువనేశ్వరి
సొంతూరు...చెన్నై
ఉండేది... హైదరాబాద్‌
ఉద్యోగం...  ఫార్మా కంపెనీలో శాస్త్రవేత్త
మంచి ఉద్యోగంలో స్థిరపడ్డాను... సంతోషంగా జీవితాన్ని లాగించేద్దాం అని అనుకుని ఉంటే యువనేశ్వరి గురించి మాట్లాడుకునే అవసరం ఉండేదే కాదు. కానీ ఆమెలోని అమ్మతనం ఎంతో మంది చిన్నారులను చేరదీసింది. వారి బంగారు భవిష్యత్తుకు బాటలు వేస్తోంది. హైదరాబాద్‌, రెడ్డి ల్యాబ్స్‌ బయో ఫార్మాస్యూటికల్స్‌ విభాగంలో రీసెర్చ్‌ సైంటిస్ట్‌గా ఉద్యోగం రావడంతో యువనేశ్వరి చెన్నై నుంచి నాలుగేళ్లక్రితం ఇక్కడకు వచ్చింది. మియాపూర్‌లో అద్దిల్లు కోసం వెతుకుతున్న సమయంలో ట్రాఫిక్‌ సిగ్నల్స్‌ దగ్గర భిక్షాటన చేస్తున్న చిన్నారులు కనిపించేవారు. వారిని చూసిన ప్రతిసారీ తన మనసు కదిలిపోయేదని చెబుతుంది యువనేశ్వరి.
‘ఇక్కడ అలాంటి పిల్లలు చాలామందిని గుర్తించా. వీళ్ల సమీపంలో ఏదైనా ఎన్జీవో పనిచేస్తోందా అని చూశా. ఇటువంటివారికి షెల్టర్స్‌ ఉన్నాయేమో అని వెతికినప్పుడు మెహదీపట్నంలో ఒక హోమ్‌ కనిపించింది. వీధిబాలల కోసం వాళ్లు ప్రత్యేకంగా డేస్కాలర్‌ స్కూల్‌ను నిర్వహిస్తున్నారు. అయితే మియాపూర్‌, కేపీహెచ్‌బీ ప్రాంతాల్లో మాత్రం వారి సేవలు అందుబాటులో లేవు. బిక్షాటన చేసే ఈ పిల్లలకు ఏదైనా చేయాలనుకున్నా. నెలలోపే నా పని మొదలుపెట్టా. వారాంతంలో ఉదయం ఆరు గంటలకే అక్కడి ఫుట్‌పాత్‌పై నివసించే కుటుంబాలను  కలిసేదాన్ని. వారి పిల్లలకు చదువు చెబుతానని అడిగేదాన్ని. కొందరు ఒప్పుకొనేవారు. అలా తొమ్మిది నుంచి పదకొండేళ్లలోపువారు 20 మంది పోగయ్యారు. అక్కడే ఉన్న ఒక పెద్ద షాపింగ్‌మాల్‌ మెట్లపై కూర్చోబెట్టి ఆ పిల్లలతో మాట్లాడేదాన్ని. మొదట్లో నాకు తెలుగులో మాట్లాడటం రాదు. నా సహోద్యోగిని మాధవి సాయం తీసుకున్నా. వారితో మాట్లాడుతూ స్నేహాన్ని పెంచుకున్నా. వారికి కాగితం, పెన్సిల్‌ ఇచ్చి బొమ్మలు వేయమని, వాటి పేర్లను తెలుగు, ఆంగ్లంలో చెప్పి, వీలైతే రాయించేదాన్ని. ఆ తరువాత లెక్కలు కూడా మొదలుపెట్టా. సామాజికమాధ్యమాల్లో మేం చేస్తున్న కృషిని తెలుసుకుని ఏడాదిలోపు మాతోపాటు వాలంటీర్‌గా సేవలందించడానికి కొందరు ముందుకొచ్చారు’ అని చెబుతుందీమె.
ఇవాంకా అలా సాయపడింది...
చేరదీసిన పిల్లలకు బ్రిడ్జ్‌ కోర్సును అందించి ఏడాదిలో సమీప ప్రభుత్వ పాఠశాలలు, ఓ ఎన్జీవో నిర్వహించే రెసిడెన్షియల్‌ స్కూల్‌, రాష్ట్రప్రభుత్వం నడుపుతున్న రెయిన్‌బో హోమ్స్‌లో చేర్పించిందీమె. కానీ ఆమె కష్టమంతా కొన్ని నెలల్లోనే వృథా అయ్యింది. భిక్షాటన లేక తమకు ఆదాయం లేదంటూ తల్లిదండ్రులు వచ్చి ఆ పిల్లలను తీసుకెళ్లిపోయారు. అదే సమయంలో  ఇవాంకా ట్రంప్‌ ఇండియాకు రావడం కలిసొచ్చింది. హైదరాబాద్‌లో బిక్షాటన చేసేవాళ్లను వేరే చోటుకి తరలించాలన్న ప్రభుత్వ నిబంధనతో ఆ పిల్లల తల్లిదండ్రులు తమంతట తామే యువనేశ్వరి దగ్గరకు వచ్చారు. తమ పిల్లలను హాస్టల్‌లో చేర్చాలని, చదువు చెప్పించాలని కోరారు. అప్పటికప్పుడు ఓ ఎన్జీవో నిర్వహిస్తున్న హాస్టల్‌ సౌకర్యం ఉన్న రెసిడెన్షియల్‌ స్కూల్‌లో వారిని తిరిగి చేర్పించింది.

ఆ కాలనీకి అమ్మగా...
రెండోదశలో ఓంకార్‌నగర్‌కాలనీని ఎంచుకున్న యువనేశ్వరి, అక్కడి పిల్లల గురించి సర్వే చేయడానికి ఉచిత వైద్యశిబిరాన్ని నిర్వహించింది. అలా అక్కడ 20 మందికిపైగా డ్రాప్‌అవుట్స్‌ను గుర్తించింది. తల్లిదండ్రులకు అవగాహన కలిగించి, ఓ ఆలయం మెట్లపై పాఠాలు మొదలెట్టింది. తరువాత ఓ చిన్న రేకుల షెడ్డు వేసి‘ఛోటూ కి ఎడ్యుకేషనల్‌ స్కూల్‌’ ప్రారంభించింది. పిల్లల వయసు, స్థాయిని బట్టి ఆంగ్లం, లెక్కలు, తెలుగులో పాఠ్యాంశాలు బోధించడానికి ఇద్దరు ఉపాధ్యాయులనూ నియమించింది. ఈ స్కూల్‌కు వచ్చే చిన్నారులకు అల్పాహారం, మధ్యాహ్నభోజనం అందిస్తోంది. వీరిలో ఎల్‌కేజీ నుంచి ఓపెన్‌ టెన్త్‌ స్థాయి వరకు చదివేవాళ్లు ఉన్నారు. ఇప్పటివరకు ఇక్కడ దాదాపు 100మందికి పైగా చిన్నారులు చదువుకున్నారు. వారిలో 60మందిని రెగ్యులర్‌ పాఠశాలల్లో చేర్పించింది యువనేశ్వరి. ఇందుకోసం ఓ ప్రైవేటు సంస్థ ఆర్థికంగా చేయూతనందిస్తోంది. అలాగే పిల్లల కుటుంబాలకూ ఆరోగ్యపరంగా ఏదైనా చేయాలనుకున్న ఈమె, అక్కడి ప్రతి గుడిసెకు మూత్రశాల సౌకర్యాన్ని అందించాలనుకుంటోంది.
తాత స్ఫూర్తితో...
‘మా తాత కాశీనాథన్‌ పెట్రోమాక్స్‌ లైట్లు అద్దెకిచ్చేవారు. అలా చాలామంది ఆయనకు స్నేహితులయ్యేవారు. కష్టంలో ఉన్నామని ఎవరు వచ్చినా తనవంతు సాయం చేసేవారు. ఆయన చనిపోయినప్పుడు బంధువులకన్నా, పేదలే అధిక సంఖ్యలో వచ్చారు. తాత ఎంత ఉన్నతమైన వ్యక్తో అప్పుడే అర్థమైంది. అలా నా మనసులో నూ సేవా అనే విత్తనం నాటుకుంది. నాన్న ప్రభుత్వోద్యోగి. అమ్మ గృహిణి. వీధి బాలలందరికీ విద్యనందించాలనే నా లక్ష్యం వారిని ముందు కొంచెం కంగారుపెట్టింది. ఇప్పుడు మాత్రం నన్ను చూసి గర్వపడుతున్నారు’ అని చెబుతోంది 34 ఏళ్ల యువనేశ్వరి.

‘భూమి’తో ప్రారంభం...

యువనేశ్వరి బీ ఫార్మసీ చేసింది. కాలేజీలో ఉన్నప్పుడే అనాథాశ్రమాలకు వెళ్లి సేవలందించేది. శ్రీపెరంబదూర్‌లోని ఆర్కిడ్‌ ఫార్మాస్యూటికల్స్‌లో ఉద్యోగంలో చేరాక, సంస్థ సీఎస్‌ఆర్‌ విభాగంలో సభ్యురాలై, నిరుపేదలకు చేయూతనందించేది. అదే సమయంలో ‘భూమి’ స్వచ్ఛంద సంస్థలో చేరి అనాథ చిన్నారులకు సైన్స్‌ పాఠాలు బోధించేది. ఈమె సేవల్ని గుర్తించి నేషనల్‌ కోఆర్డినేటర్‌గా నియమించిందా సంస్థ.

Tags :