చితికిపోయిన దేహాలను.. చితిదాకా చేర్చింది!

రైలుపట్టాలపై... భీతా వాహంగా, రక్తసిక్తమై పడిఉన్న మృతదేహాన్ని చూడాలంటేనే మనకు ధైర్యం సరిపోదు. అలాంటిది చెల్లాచెదురుగా పడిఉన్న ఆ అవయవాలని ఒకచోటికి చేర్చి అంత్య క్రియలు జరపాలంటే ఎంత పెద్ద మనసు ఉండాలి. అలాంటి మనసు ఓ పదహారేళ్ల అమ్మాయికి ఉంటే? పోలీసులు కూడా వెనకడుగేసే చోట దేవిశ్రీ ధైర్యంతో ముందుకొస్తోంది. రైలుపట్టాలపై పడిఉన్న అనాథశవాలకు ఆత్మబంధువై అంత్యక్రియలు చేస్తోంది....

‘ఖమ్మం సబ్‌జైల్‌కి ఎదురుగా ఉన్న రైలుపట్టాలపై ఓ అనాథశవం పడి ఉంది. అవయవాలు దూరంగా తెగిపడ్డాయి. వాటిని సేకరించాలి. కాస్త సాయం చేస్తారా?’ ఆ కబురుతో హడావుడిగా తాతయ్య శ్రీనివాసరావుతో కలిసి వెళ్లింది దేవిశ్రీ. వెంటనే రంగంలోకి దిగింది. అవయవాలన్నింటినీ ఓ బ్యాగులో వేసి అంబులెన్స్‌ దగ్గరకు మోసుకొచ్చింది. వాటిని మార్చురీకి తరలించేవరకూ అక్కడే ఉంది. కొన్నిసార్లు వాళ్ల తాలుకూ బంధువులు ఎవరూ రాకపోతే అంత్యక్రియలు కూడా తనే నిర్వహిస్తుంది. రైలుపట్టాలపైనే కాదు ఒక్కోసారి రోడ్డు ప్రమాదంలో ఛిద్రమైన దేహాలను తీయడానికి కూడా ఎవరూ రారు. అలాంటి ఓ సందర్భం కూడా దేవిశ్రీకి ఎదురైంది. రెండుగంటలపాటు కష్టపడి ఆ శరీరభాగాలను సేకరించి.. బంధువులకు అప్పగించి వచ్చింది. అలా ఇప్పటివరకు పాతికకుపైగా మృతదేహాలను ప్రభుత్వ మార్చురీలకు తరలించి ఎంతోమందికి అంత్యక్రియలు జరిపింది. పదహారేళ్లకే అంత గుండె ధైర్యం ఆమెకు ఎలా వచ్చిందో తెలుసుకుందాం...

దేవిశ్రీ తల్లిదండ్రులు... కొత్తగూడెం జిల్లా ఇల్లెందులో ఇడ్లీ బండి నడుపుతుంటారు. తల్లి భువనేశ్వరి... తండ్రి రాము. వాళ్లకి రెండో సంతానం దేవిశ్రీ. రెక్కలు ముక్కలు చేసుకుని రోజంతా కష్టపడితే రెండుమూడొందల వరకూ ఆదాయం వస్తుందా కుటుంబానికి. ఆ డబ్బుతోనే పిల్లల్ని చదివించేవారా దంపతులు. వారి కష్టాన్ని చూస్తూ పెరిగిన దేవిశ్రీ చదువులో మంచి మార్కులు తెచ్చుకునేది. బడి అయిపోగానే ఇడ్లీ బండి దగ్గరకొచ్చి అమ్మానాన్నలకు సాయం చేసేది. పదోతరగతిలో మొదటి ర్యాంకు సంపాదించింది. లాక్‌డౌన్‌ సమయంలో ఇడ్లీ బండి మూతబడటంతో ఆ కుటుంబం ఆర్థికంగా ఇబ్బంది పడింది. అప్పుడే తన తాతగారైన శ్రీనివాసరావు దగ్గరకు వెళ్లింది దేవిశ్రీ. ఆయన ఖమ్మంలో పదేళ్లుగా ‘అన్నం సేవా ఫౌండేషన్‌’ పేరుతో అనాథాశ్రమాన్ని నడుపుతూ ఎంతోమందికి నీడనిస్తున్నారు. ‘అప్పటివరకు వేసవి సెలవుల్లో ఆశ్రమాన్ని చూసి వెళ్లడమే తప్ప ఎక్కువ రోజులుండలేదు. లాక్‌డౌన్‌ సమయంలో ఉండాల్సి వచ్చింది. మా ఆశ్రమంలో ఇప్పుడు 330 మంది అనాథలున్నారు. వాళ్లలో మానసిక దివ్యాంగులు, వృద్ధులు కూడా ఉన్నారు. వాళ్లకి సేవ చేయడం అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. గతేడాది ఏప్రిల్‌లో ఓ రోజు తాతయ్య ఎక్కడికో హడావుడిగా వెళుతున్నారు. అడిగితే... రైలు పట్టాలపై అనాథశవం ఉందని అక్కడికే వెళ్తున్నా అని అన్నారు. నేనూ వస్తానంటే, ‘అక్కడికి అమ్మాయిలు రారమ్మా’ అన్నారు. సేవ చేయడానికి అమ్మాయిలూ, అబ్బాయిలూ ఏంటి తాతయ్యా నేనూ వస్తా పద అన్నా. ఉదయమెప్పుడో ప్రమాదం జరిగింది. 40 ఏళ్లు ఉంటాయి అతనికి. మృతదేహం శరీర భాగాలు రెండు కిలోమీటర్ల మేర చెల్లాచెదురయ్యాయి. వాటిని సేకరించడానికి నాలుగు గంటలు పట్టింది. అన్నీ అయిన తర్వాత ఆ శవానికి అంత్యక్రియలు జరిపి ఆశ్రమానికి వచ్చా. అక్కడివాళ్లంతా ‘భయమేయలేదా’ అని అడిగారు. లేదన్నాను. నాకు ఆ శరీరం పట్ల గౌరవమే కానీ భయం లేదు’ అంటోంది దేవిశ్రీ.

తాతయ్యకొచ్చే సమాచారం ఆధారంగా అర్ధరాత్రిళ్లు పిలుపొచ్చినా అంతే ధైర్యంగా అక్కడకు వెళ్తుంది. ‘మొదటిసారి ఈ పని చేసినప్పుడు తాతయ్య చేతులెత్తి దణ్నం పెట్టి ‘నువ్వు సేవా దేవతవమ్మా’ అన్నారు. అప్పటి నుంచి నన్ను ప్రేమగా అలాగే పిలుస్తారు. ఆశ్రమంలో చాలామంది ‘మీ తాతయ్యకు వారసురాలివి నువ్వు’ అని అంటూ ఉంటారు. నాకు మాత్రం డాక్టరవ్వాలని, పేదలకు ఉచితంగా వైద్యం అందించాలని ఉందని’ తన కలని పంచుకుంది దేవిశ్రీ.

Tags :