పుస్తకంతో ఒకరు... పెకిలించాలని మరొకరు!

మహిళా జయహో

ముంబయిలో ఉగ్రదాడులు జరిగి నేటితో పదకొండేళ్లు. ఆ రోజున ఎందరో అమాయకులతోపాటు కొందరు పోలీసు అధికారులూ ప్రాణాలు కోల్పోయారు. వాళ్లలో మహారాష్ట్ర, యాంటీ టెర్రరిస్టు స్వ్కాడ్‌ చీఫ్‌ హేమంత్‌ కర్కరే సైతం ఉన్నారు. చివరి క్షణం వరకూ దేశం కోసం పోరాడిన అతని గురించి ప్రపంచానికి తెలియజేయాలనుకుంది ఆయన కూతురు 38ఏళ్ల జూయ్‌ నవారే. ‘హేమంత్‌ కర్కరే-ఏ డాటర్స్‌ మెమొయిర్‌’ పేరుతో పుస్తకం రాసింది. ఈ ఏడాది నవంబరు 26న కర్కరే 11వ వర్ధంతి సందర్భంగా ముంబయిలో ఆవిష్కరించనుంది.

26/11 దాడులు... ప్రపంచాన్నే ఉలిక్కిపడేలా చేసిన మారణహోమం. ఆ దాడుల్లో వెన్నుచూపక ముందుకెళ్లిన పోలీస్‌ అధికారి హేమంత్‌ కర్కరే అని చెప్పక్కర్లేదు. ఆ అమరుడి జీవితాన్ని ప్రపంచానికి పరిచయం చేస్తోంది ఆయన కూతురు. తండ్రిపై పుస్తకం రాసి నేడు విడుదల చేస్తోంది. దానికి సరిగ్గా ఏడాది క్రితం పుణెలో జరిగిన జర్మనీ బేకరీ బాంబ్‌ బ్లాస్ట్‌ మర్చిపోలేం. ఆ ఉగ్రదాడిలో వికలాంగురాలైంది ఆమ్రపాలి. కాలు కోల్పోయినా... ఆత్మవిశ్వాసం పెంచుకుని పారాగ్లైడర్‌గా మారింది. ఉగ్రమూలాల్నే నిర్మూలించాలని పోరాడుతోంది. వారి స్ఫూర్తి గాథలు మీరూ చదవండి.

నాన్న ఉత్తరాలు ఓ జ్ఞాపకం

జూయ్‌ నవారే

ఆ రోజు నేను బోస్టన్‌లో ఉన్నా. నాకు అప్పటికే పెళ్లయ్యింది. అమెరికాలో థ్యాంక్స్‌ గివింగ్‌ సెలవులు ప్రారంభమయ్యే సమయం. కజిన్స్‌ వస్తే బయటకు తీసుకెళ్లా. సరిగ్గా అప్పుడే చెల్లి నుంచి ఫోను. నాన్న ఫొటోలను టీవీలో చూపిస్తున్నారంటూ. వెంటనే ఇంటికి వెళ్లి టీవీ ఆన్‌ చేశా. నాన్న గాయపడ్డారంటూ స్క్రోలింగ్‌. ఇంట్లోవాళ్లతో మాట్లాడుతుండగానే ఆయన ఛాతీలో మూడుసార్లు కాల్పులు జరిగాయని వార్త. అంతలోనే చెల్లి ‘నాన్న మనల్ని వదిలి వెళ్లిపోయారు’ అని సందేశం పంపింది. వెంటనే భారత్‌ రావడానికి విమానాశ్రయానికి చేరుకున్నాం. ముంబయి మీదుగా వెళ్లే విమానాలన్నింటినీ రద్దుచేశారని తెలిసింది. రెండు రోజుల తరువాత ముంబయికి చేరుకున్నా. నిశబ్దంగా పడుకున్న నాన్నను చూసి ఏడుపు ఆగలేదు.
రాత్రుళ్లు రాసుకునేదాన్ని: ఆ తరువాత నాన్నపై ఓ పుస్తకం రాయించొచ్చు కదా అన్నారు చాలామంది. నాకూ ఆ ఆలోచన వచ్చింది కానీ... మొదట ధైర్యం సరిపోలేదు. అమ్మా ఉన్నంత వరకు నాన్న గురించి అందరికీ తెలియాలని ఆరాటపడింది. దాంతో నేనే చివరకు నాన్నతో నాకున్న అనుబంధం, నా మనసులోని బాధ పుస్తకంలో తెలియజేయాలనుకున్నా. రోజంతా పనులు చేసుకుని.. రాత్రుళ్లు వివరాలు రాసుకునేదాన్ని. నాకు తెలిసిన తండ్రి గురించి ప్రపంచానికి చాటిచెప్పాలనుకున్నా. ఆయనతో గడిపిన ప్రతి క్షణం, సంబంధించిన ప్రతి అంశాన్ని ఈ పుస్తకంలో ఉండేలా చూశా. ఆయన విధులకే పెద్దపీట వేయడం, వ్యక్తిగత జీవితానికి రెండో స్థానం ఇవ్వడం.. ఇలా అన్నీ ఉంటాయి.

ఈ రచన కన్నా ముందు... కొంత సమాచారం సేకరించా. ఆయన గదిలో ఉన్న పుస్తకాలు, కొన్ని డైరీలు తీసుకున్నా. వాటిలో నాకు అప్పటివరకు తెలియని నాన్నను చూశాను. ఆయన నాకు రాసిన కొన్ని ఉత్తరాలూ బయటకు తీశా. డైరీల్లో నాన్న వ్యక్తిత్వం కనిపించింది. పాఠశాల స్థాయి నుంచే పెట్టుకున్న లక్ష్యాలు, ప్రణాళికలు తెలిసి ఆశ్చర్యపోయా. ఈ పుస్తకం నవంబరు 26వ తేదీ రాత్రితో మొదలవుతుంది. పలు సంఘటనలు, కర్కరేతో అనుబంధం ఉన్న, వృత్తిరీత్యా ఆయనతో పనిచేసిన వ్యక్తుల ఇంటర్వ్యూలూ ఉంటాయి. ఓ సాధారణ పాఠశాలలో చదివిన ఆయన ఆంగ్లభాషలో పట్టుతెచ్చుకోవడానికి చేసిన కృషీ ఇందులో చదవొచ్చు. ఓ చోట ‘నా స్నేహితులు నన్ను చీఫ్‌ అని పిలుస్తారు. వారిని నిరాశకు గురిచేయను’ అని రాసుకున్న వాక్యాలూ ఈ పుస్తకంలో కనిపిస్తాయి. కసబ్‌కు శిక్ష పడినప్పుడు న్యాయం జరిగిందని అనుకున్నా. మా నాన్నతోపాటు ఎంతోమంది అమాయకులూ చనిపోయారు మరి.
దాదాపు 264 పేజీల పుస్తకం అది. నాన్న ఎప్పుడూ... ‘సంతోషాన్ని నీకు నువ్వే సంపాదించుకోవాలి, ఎదుటివారి నుంచి ఆశించకూడదు’ అని చెప్పేవారు. విధుల్లో తప్ప నిత్యం నవ్వుతూ ఉండేవారు. అవన్నీ ఇందులో రాసుకున్నా. చెక్కతో అద్భుతమైన కళాకృతులు చేసేవారు. ఆయన చేసిన చెక్క గడియారం, వాల్‌ హ్యాంగింగ్స్‌ తన జ్ఞాపకంగా దాచుకున్నా. భవిష్యత్తులో... నాన్న లాంటి ఎందరో స్ఫూర్తిదాయకమైన వ్యక్తుల గురించీ రాయాలనుకుంటున్నా.

ఉగ్రదాడులకు వ్యతిరేకంగా...

ఓ బేకరీలో జరిగిన దాడిలో... ఆమె కాలు కోల్పోయింది. అయినా నిరాశపడకుండా నిలదొక్కుకుంది. ఇప్పుడు ఉగ్రవాదానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడుతోంది ఆమే ఆమ్రపాలి.

అది పుణెలోని జర్మన్‌ బేకరి. ఫిబ్రవరి 13, 2010. అక్కడ స్నేహితురాలి కోసం ఎదురు చూస్తోంది ఆమ్రపాలి చవాన్‌. సౌకర్యంగా లేదని తను కూర్చున్న చోటు నుంచి మరో టేబుల్‌కి మారింది. అప్పుడే ఓ పెద్ద శబ్దం. వెంటనే అపస్మారక స్థితిలోకి వెళ్లిపోయింది. తను మొదట కూర్చున్న టేబుల్‌ వద్ద బాంబు పేలింది. పలు ఇనుప ముక్కలు ఆమె శరీరంలో గుచ్చుకున్నాయి. మెలకువ వచ్చేసరికి అంతా గందరగోళం. చుట్టూ రక్తపు మడుగు. దిక్కులు పెక్కటిల్లేలా ఆర్తనాదాలు. నిస్సహాయంగా ఉన్న ఆమె దగ్గరికి ఓ వ్యక్తి పాకుతూ వచ్చి... కాపాడమని అర్థిస్తున్నాడు. ఈ ఉగ్రఘాతుకానికి 17 మంది బలయ్యారు. ఎంతో మంది క్షతగాత్రులయ్యారు. అక్కడ ఎగిసిపడిన మంటలకు ఆమె శరీరం 55 శాతం కాలింది. రెండేళ్లు కదల్లేని స్థితి. ఆమెకు ఏడు ఆపరేషన్లు చేశారు. వందలకొద్ది చికిత్సలూ జరిగాయి. ఇప్పుడు ఆమ్రపాలి ఎడమ కాలు నడుము భాగం నుంచి పూర్తిగా పనిచేయదు.
ఆత్మవిశ్వాసం పెంచుకుని... తాను ఎదుర్కొన్న భయానక ఘటన అనంతరం... ఆమె కుంగిపోలేదు. ఉగ్రవాద మూలాల్ని నిర్మూలించాలని సంకల్పించుకుంది. ఆమె నర్సింగ్‌లో శిక్షణ పొందుతున్న సమయంలో ఈ ప్రమాదం జరిగింది. కాలు పనిచేయకపోయినా.. ప్రపంచ శాంతిని వివరిస్తూ కొన్ని సాహసాలు చేయాలనుకుంది. ప్రమాదం జరిగిన అయిదేళ్లకు ఎంతో సాధన చేసి లేహ్‌ లద్దాక్‌ మోటివేషనల్‌ క్యాంప్‌లో పాల్గొంది. ఉగ్రవాదానికి వ్యతిరేకంగా ‘నో మోర్‌ టెర్రర్‌- నో మోర్‌ టియర్స్‌’ అనే నినాదంతో అక్కడి హిమాలయ పర్వతాలను అధిరోహించింది. అంతేకాదు 2,200 అడుగుల ఎత్తు నుంచి పారాగ్లైడింగ్‌ చేసిన మొదటి భారతీయ దివ్యాంగురాలిగా చరిత్ర సృష్టించింది. ఇందుకోసం 40 రోజులు శ్రమించి కంసెట్‌ పీక్‌ నుంచి పారా గ్లైడింగ్‌ చేసింది. వచ్చే జనవరిలో స్కూబాడైవింగ్‌ చేయ బోతున్నానని... దాని కోసం శిక్షణ తీసుకుంటున్నానని చెబుతోంది.

ఉగ్రవాదానికి వ్యతిరేకంగా... ప్రపంచంలో శాంతి నెలకొల్పాలని ఆమె పీస్‌ అసోషియేషన్‌ అనే ఎన్జీవోను 2012లో ప్రారంభించింది. ఈ సంస్థ నెహ్రూ యువ కేంద్రంతో కలిసి పని చేస్తోంది. సీఆర్‌పీఎఫ్‌, ఎస్‌ఆర్‌పీఎఫ్‌లతోనూ కలిసి రకరకాల కార్యక్రమాలు నిర్వహిస్తోందీ సంస్థ. మహిళ, యువత సాధికారత, యాంటీ టెర్రరిజం, సమాజ హితం అనే నినాదాలతో ఇది ముందుకు సాగుతోంది. ‘ఏక్‌ కప్‌ కాఫీ జర్మన్‌ బేకరీ’ అనే పుస్తకాన్నీ రాసింది. ‘ప్రమాదం ఎక్కడి నుంచి పుడుతుందో... అక్కడే దాన్ని నివారించడం మా ప్రధాన లక్ష్యం. అందుకోసమే మా సంస్థ పని చేస్తోంది. ప్రకృతి, మానవ కారణమైన విపత్తుల్లో బాధితులకు అండగా నిలవడం, వారికి సరైన వనరులు, వసతులు కల్పించడం దీని ప్రధాన లక్ష్యమ’ని ఆమె చెబుతోంది.

Tags :