భిక్షపై మమకారం

శ్రావస్తి నగరంలో గౌతమబుద్ధుడి అయిదుగురు శిష్యులు కొన్నాళ్లకి బౌద్ధభిక్షువులయ్యారు. ఒక వీధిలో ఓ పెద్దావిడ చాలా రుచిగా వంటచేసేది. భిక్షువులకు ఆతిథ్యం ఇవ్వటమే కాక, అభిమానంగా చూసేది. దాంతో వాళ్లు ఆ వీధిలో ఎన్ని ఇళ్లున్నా ఆమె ఇంటికే భిక్షకు వెళ్లేవారు. కొన్నిసార్లు తమకిష్టమైన వంటలు ముందే చెప్పి చేయించుకునేవారు. అలా ఆ ఆతిథ్యానికి ఆకర్షితులైపోయారు. భిక్షపై మమకారం పెంచుకున్నారు. ఒకరోజు ఆమెకి తీవ్ర అస్వస్థత కలిగింది. వైద్యులొచ్చి పరీక్షించేలోపే కన్నుమూసింది. అది తెలిసి భిక్షువులు కన్నీటి పర్యంతమయ్యారు. ఆమెనీ, వంటలనూ తలచుకుంటూ కుమిలిపోసాగారు.

కొద్దిసేపటికి గౌతమబుద్ధుడు వచ్చాడు. ఆనందంగా ఉండాల్సిన సన్యాసులు విలపిస్తూ ఉండటం చూసి ఆశ్చర్య పోయాడు. సంగతి తెలిసి ‘మీకింకా ఇహలోక వాంఛలు పోలేదు. తాపత్రయం తగ్గలేదు. కుటుంబాలను వదులుకుని వచ్చిన మీరిలా మమకారం పెంచుకోవడం ఎంత శోచనీయం! సన్యాసం స్వీకరించి కూడా రుచులకు బందీలయ్యారా?  ఇక ఆధ్యాత్మిక సాధన ఎలా చేస్తారు? ముందు జిహ్వచాపల్యం నుంచి బయటకు రండి!’ అన్నాడు.      

చక్రి