ఆవగింజంత ఆశతో..ఉల్లిపాయంత ఉత్సాహంతో!

డిగ్రీ పూర్తై ఏళ్లు గడిచినా నోటిఫికేషన్ల జాడ లేదాయే. కన్నవాళ్ల చీవాట్లకు అడ్డుకట్ట పడదాయే! ఇక కొలువు ఆశకు టాటా చెప్పి కూరగాయల యాపారం బాట పట్టా. అదృష్టం తలుపు తట్టినట్టు తొలి రోజే బీటెక్‌ చదివే పూబోణీ వచ్చి బోణీ చేసింది. పొట్లకాయంత పొడవైన కురులు.. వంకాయలాగా నిగనిగలాడుతున్న ముఖం.. కీరలాంటి కళ్లు.. చిలగడ దుంపలాంటి చెవులు, ముల్లంగిలాంటి పొడుగాటి ముక్కు.. ఆలూలాంటి గుండ్రని ముఖంతో తనని చూడగానే లవ్‌లో పడిపోయాను. మర్నాడు రాగానే మొహమాటం లేకుండా మాట కలిపాను. నా మనసులోని మాట తెలుపుతూ ప్రేమలేఖ ఇచ్చి పడేద్దామని ఫిక్స్‌ అయ్యాను. బీరకాయంత పొడుగు కాగితంపై.. గుమ్మడికాయంత ప్రేమను గుమ్మరించి.. బెండకాయంత పెన్నుతో.. ఉసిరికాయలా ఉత్సాహంతో.. పచ్చిమిర్చీలా ఘాటు పదాలతో.. పొనగాకులాంటి పొగడ్తలతో రాయడం మొదలు పెట్టాను. తనను తలచుకోగానే అప్పుడే తోటలోంచి తుంచిన తోటకూరలా తాజాగా అనిపించింది. కొత్తిమీర నలిపితే వచ్చే సువాసనల్లా మనసులో ఆస్వాదన మొదలైంది. తను నా ప్రేమకి సై అంటే అల్లం, మిరియాలు, మసాలాలు దట్టించి చేసిన కూరలా జీవితం కమ్మగా ఉంటుందనిపించింది. ఆమె మనసు గెలుచుకోవాలని ఖరీదైన క్యాప్సికాల పొట్లం కట్టి.. దానికి క్యాలీఫ్లవర్‌ జత చేసి అందులో నా లేఖ పెట్టి ఓ పిల్లోడి చేత పంపాను. తను సానుకూలంగా స్పందిస్తుందని ఆవగింజంత ఆశతో.. ఉల్లిపాయంత ఉత్సాహంగా ఎదురు చూస్తున్నాను. కాకరకాయంత చేదువార్త చెప్పొద్దనీ.. కూరలో కరివేపాకులా నన్ను తీసిపారేయొద్దనీ.. ఎంతకీ దిగిరానంటున్న టమాటా ధరలా నాకు అందకుండా పోవద్దనీ వేడుకుంటున్నాను.
పంగా సాంబశివారెడ్డి, ఈమెయిల్‌