భిక్ష గడప దాటే ఎందుకివ్వాలి?

భిక్ష అంటే పూజ్యులైన సాధువులకు గౌరవంతో ఇచ్చే సొమ్ము. ఉన్నంతలో కొంత దానం చేయడం మన కర్తవ్యం.

యజ్ఞశిష్టాశినః సంతోముచ్యంతే సర్వకిల్బిషైః భుంజతే

తే త్వఘం పాపా యే పచంత్యాత్మ కారణాత్‌

ఒకరికి పెట్టకుండా తినడం విషంతో సమానం అన్నది భగవద్గీతలోని ఈ శ్లోకానికి అర్థం. కాబట్టి ‘భిక్షాం దేహి’ అంటూ వాకిట్లోకి వచ్చేది స్వయంగా విష్ణుమూర్తేనని, మనల్ని ఉద్ధరించడానికే వచ్చారని భావించాలి. అతిథిని అర్చించి భిక్ష ఇవ్వాలి. ఇందులో నా చెయ్యి పైన ఉంది, నీది కింద.. అనే రాక్షస భావం ఈషణ్మాత్రమైనా మనసులో ఉండకూడదు. ఇచ్చేదీ, ఇప్పిస్తున్నదీ భగవంతుడే అనుకోవాలి. అందుకే ‘శ్రద్ధయా దేయం అశ్రద్ధయా దేయం’ అంటుంది వేదం. అలాగే గీతలోని

దాతవ్యమితి యత్‌ దానం దీయతే అనుపకారిణే

దేశే కాలే చ పాత్రే చ తత్‌ దానం సాత్వికం స్మృతమ్‌

శ్లోకాన్ని అనుసరించి ఇంట్లోకి పిలిచి ఇవ్వడంలో గౌరవభావం ఉంటుంది. దాత, పతిగ్రహీత సమస్థాయిలో ఉండటం ఇద్దరూ సమానమేనని చెప్పడం. ఇల్లు వాకిటి కంటే ఎత్తులో ఉంటుంది కాబట్టి గడప దాటి వెళ్లి తన స్థాయి తగ్గించుకుని ఇవ్వడం భిక్షార్థిపైన గౌరవం చూపడమౌతుంది. వచ్చిన వ్యక్తికి మొక్కుబడిగా గాక గౌరవంగా ఇవ్వడం ఉత్తమదానం అనిపించుకుంటుంది.

 డాక్టర్‌ టేకుమళ్ల వెంకటప్పయ్య