అవధుల్లేని ఆనందం

పరిష్వంగం అంటే కౌగిలింత. అది ఆత్మీయతను వ్యక్తం చేసుకునే సూచిక. అందులోని మధురిమ ఒక తీపిగుర్తుగా మిగిలిపోతుంది. ఆప్తులైనవారు.. ఎడబాటు తర్వాత కలిసినప్పుడు చేసుకునే పరిష్వంగం వర్ణించనలవికానిది. ఆ కౌగిలింతలో తమ మధ్య అనురాగం మినహా దేనికీ చోటు లేదన్నట్లు ఉంటుంది. పరిష్వంగం ఆత్మీయతను తెలియజేయడమే కాదు.. ధైర్యాన్నీ, స్థైర్యాన్నీ ఇస్తుంది. పెద్దలు లేదా గురువు స్థాయిలో ఉన్న వ్యక్తి- ప్రత్యేక సందర్భంలో దగ్గరకు తీసుకుంటే.. అది జీవితంలో మర్చిపోలేని మధురమైన అనుభూతిగా నిలుస్తుంది. మనకు నచ్చిన, మనం మెచ్చిన వ్యక్తిని ఆలింగనం చేసుకుని ఆత్మీయతను చాటుతాం. ఆ కౌగిలింతలో తెలియని తియ్యదనం, దగ్గరితనం కనిపిస్తాయి. అందులో సాంత్వన, ఓదార్పు ఉంటాయి. రామాయణంలో హనుమ.. సీత జాడ తెలుసుకుని, ఆమె నుంచి చూడామణి గుర్తుగా తీసుకుని.. శ్రీరాముడి వద్దకు వచ్చాడు. అప్పుడు హనుమతో రామచంద్రుడు- ‘నువ్వు చేసిన ఈ సాయానికి నేనేం ఇవ్వగలను?!’ అంటూ గాఢంగా ఆలింగనం చేసుకున్నాడు. రాముని కౌగిలింతతో ఆ పరమ భక్తుడి ఆనందానికి అవధులు లేకపోయాయి. హనుమకు తన ప్రభువు పరిష్వంగం కంటే కావలసింది ఏముంది?!

యం.వి.రామారావు