అరవయ్యేళ్ల ఆరాధనలు.. రెండు రొట్టెలు..

ఇజ్రాయెల్లో ఒక దాసుడు నిరంతరం దైవ ధ్యానంలో నిమగ్నుడై ఉండేవాడు. అతడు ఒక కొండపై ఆశ్రమాన్ని నిర్మించుకొని దైవధ్యానంలో గడిపేవాడు. అలా అరవయ్యేళ్లయ్యింది. ఒక వర్షాకాలంలో కొండ పక్కనున్న పల్లె ప్రాంతం పచ్చదనంతో కళకళలాడుతూ కనిపించింది. ఆకలికి తినేందుకు రెండు రొట్టెలను తీసుకొని కొండ దిగాడు. ఊళ్లో అతనికి ఒక స్త్రీ పరిచయమైంది. కొంతసేపు మాట్లాడేసరికి పరిచయం ప్రణయంగా మారింది. అది తప్పని తెలుసుకొని దగ్గర్లోని చెరువులో స్నానం చేసేందుకు వెళ్లాడు. అక్కడో వ్యక్తి ఆకలితో అలమటించడం చూసి తన వద్దనున్న రొట్టెలు ఇచ్చి, చెరువులో దిగాడు. ఈత రాక మునిగి చనిపోయాడు. అరవయ్యేళ్ల పాటు చేసిన దైవారాధన పుణ్యమంతా కొన్ని నిమిషాలు నిగ్రహం కోల్పోయిన పాపానికి తుడిచిపెట్టుకుపోయింది. కానీ చివరి నిమిషంలో చేసిన రొట్టెల దానంతో అతని పుణ్యఫలాల త్రాసు మొగ్గు చూపింది. దానం గొప్పదంటూ ముహమ్మద్‌ ప్రవక్త చెప్పిన ఈ గాథ ‘ఇబ్నె హిబ్బాన్‌’ గ్రంథంలోనిది.

ముహమ్మద్‌ ముజాహిద్‌