అల్లాహ్‌ స్మరణతో దుఃఖం దూరం

ఓ పక్షీ నువ్వెంత అదృష్టవంతురాలివి. నాకూ నీలానే రెక్కలుంటే ఎంత బాగుండేది! నువ్వు క్షణాల్లో చెట్టుకొమ్మను చేరి.. పండు తింటావు, ఎంచక్కా ఎగిరిపోతావు. నువ్వు దేవుడికెలాంటి లెక్కా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. నీకెలాంటి శిక్షా లేదు. దైవ కృపతో నేను దారి పక్కన మొక్కనై పుడితే.. నా పక్క నుంచి ఒక ఒంటె నెమ్మదిగా నడుస్తూ నా కొమ్మలకున్న ఆకుల్ని నమిలితే ఎంత సంతోషం! నేను గడ్డిపరకను అయినా బావుండేది! నేనసలు పుట్టకుండానే ఉంటే బావుండేది! కాదు కాదు.. నాకు ఏమీ లేకుండా ఉంటే బావుండేది! అసలు మా అమ్మ నన్ను కనకుండా ఉండాల్సింది! నేను మతిమరపును అయ్యుంటే బావుండేది..

‘కొందరు సహచరులు ఇలాంటి భావనలు చేస్తూ రోదించేవారు. ప్రళయ బీభత్సం, మరణానంతర జీవితంలోని శిక్షల్ని తలచుకుని భీతిల్లేవారు. పాపభీతితో కంపించేవారు. నరకంలో వేదన అనుభవించాల్సి వస్తుందని భావిస్తూ.. పక్షిగానో, గడ్డిపరకగానో పుట్టి ఉంటే ఎంత బాగుండేది- అని విచారించేవారు. అల్లాహ్‌ స్మరణలో గడిపితే పరలోకంలో ఎలాంటి దుఃఖానికి చోటు ఉండదు’ అంటూ ముహమ్మద్‌ ప్రవక్త (స) చెప్పారో సందర్భంలో.

ఖైరున్నీసాబేగం