అదీ స్థల ప్రభావం!

శ్రవణకుమారుడు వృద్ధులు, అంధులు అయిన తల్లిదండ్రులను కావడిలో మోసుకుంటూ తీర్థయాత్రలకు బయల్దేరాడు. ఒక రాత్రి బస చేయటానికి ఓ పల్లెలో ఆగాడు. అక్కడికి రాగానే శ్రవణకుమారుడి ఆలోచనలు మారిపోయాయి. తనలో తాను ‘నా తల్లిదండ్రులకు కళ్లు కనబడకపోవచ్చు. కానీ కాళ్లు బాగానే ఉన్నాయి. నేనిలా కావడిలో ఎందుకు మోయాలి?’ అనుకున్నాడు. ఆ వెంటనే ‘నేనిక మిమ్మల్ని మోయలేను. నా చేయి పట్టుకొని నడవండి’ అన్నాడు. ఆ హఠాత్పరిణామానికి ఖిన్నులైన వృద్ధ దంపతులు మారు మాట్లాడకుండా కొడుకు వెంట నడుస్తున్నారు. ఆ ఊరి పొలమేర దాటగానే శ్రవణ కుమారుడు ఆత్మపరిశీలన చేసుకోసాగాడు. ‘అయ్యో! నేనెంత కఠినాత్ముణ్ణి? కళ్లు కనిపించని తల్లిదండ్రుల్ని నడిపిస్తున్నానేంటి? దేవుడు నన్ను క్షమించడు!’ అనుకుని రోదించసాగాడు. అప్పుడతడి తండ్రి కొడుకును ఓదారుస్తూ ‘బాధపడకు నాయనా! ఇందులో నీ తప్పేమీ లేదు. అది ఆ ఊరి ప్రభావం. అక్కడ ఒకప్పుడు మయుడనే రాక్షసుడు ఉండేవాడు. అతడు కన్న వాళ్లను హింసించి చంపేశాడు. ఆ స్థలప్రభావం వల్ల నీ బుద్ధి అలా వికటించింది. ఆ ప్రాంతాన్ని వదిలి రాగానే తప్పు తెలిసొచ్చింది. అక్కడ గనుక బస చేసి ఉంటే ఇంకెన్ని అనర్థాలు వచ్చేవో’ అన్నాడు. దుష్టులతో సాంగత్యమే కాదు, వారున్న ప్రదేశం కూడా దుష్ప్రభావానికి లోనవుతుందని ఈ ఉదంతం తెలియజేస్తోంది.

చక్రి