భోగకాంక్ష మితిమీరితే..

బెస్తలు చేపలు పడుతున్నారు. ఇంతలో ఓ గద్ద ఒక చేపను నోట కరచుకుని వెళ్లింది. అది చూసిన కాకుల గుంపు చేప కోసం గద్దను చుట్టుముట్టాయి. అది ఎటు వెళ్తే కాకులూ అటువైపే వెళ్లసాగాయి. వాటిని తప్పించుకునేందుకు చేస్తున్న విశ్వప్రయత్నంలో గరుడపక్షి నోటి నుంచి చేప జారిపోయింది. అంతే! కాకులన్నీ గద్దను వదిలేసి చేప పడిన చోటుకేసి దూసుకుపోయాయి. ఇక గద్ద ఓ చెట్టుపై నిశ్చింతగా కూర్చుని ‘ఈ చేపే కదా ఇంత గందరగోళానికి కారణమయ్యింది. ఇప్పుడు చేపా నా చెంత లేదు, చింతా నా చెంత లేదు’ అనుకుంది. మనిషి జీవితమూ అంతే! భోగాలనే చేపలను పట్టుకుని వేళ్లాడినంత కాలం.. కర్మలనే కాకులు కష్టాలనే రొదచేస్తూ వెంబడిస్తూనే ఉంటాయి. అప్పుడిక చింత, విచారం, అశాంతి కూడా వెన్నంటే వస్తాయి. కనుక మితిమీరిన కాంక్షతో భోగాల కోసం పరుగులు తీయకుండా పరిమిత వనరులతో ప్రశాంతంగా ఉండటం ఉత్తమం అని ప్రబోధిస్తూ రామకృష్ణ పరమహంస ఈ కథ చెప్పారు.

ప్రహ్లాద్‌